O czym rozmawiać z rodzicami podczas tzw. spotkań ewaluacyjnych? O co pytać rodziców? Na co zwracać uwagę w zachowaniu dziecka?
Kiedyś przeczytałam na jednym z forów psychologicznych, że powodem, przez który terapeuci nie chcą prowadzić terapii z dziećmi, są… rodzice dziecka. Ponad 80% komentatorów zgodziło się z tą tezą. Czy rzeczywiście rodzice dziecka zawsze przeszkadzają w jego procesie? Czy się ich boimy? Czy wchodzimy w rolę ratownika w stosunku do dziecka w terapii, tym samym czyniąc z rodziców dziecka sprawców? W takim trójkącie niestety spotkanie z rodzicami, którego celem jest wspólna praca dla dziecka, staje się miejscem oskarżeń o to, że rodzice nie zrobili tego, a terapeuta tamtego.
Rozmowa z rodzicem – ocena postępów dziecka w terapii
Podczas spotkania z rodzicami zachęcam do tego, aby mówić o ocenie postępów dziecka w terapii. Wskaźniki postępów powinny być widoczne zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz sali terapeutycznej z piaskownicą. Powinniśmy oczekiwać zwiększenia poziomu niezależności w terapii oraz w domu, pracy czy szkole. Powinniśmy również oczekiwać zmian, które są bardziej globalne i uogólnione w życiu klienta. Można też obserwować zmiany, które powinny być widoczne podczas sesji terapeutycznych, jak również uogólnione poza środowiskiem terapeutycznym. Wśród tych zmian można odnotować:
zwiększenie zdolności do rozwiązywania problemów,
zwiększenie werbalizacji klienta,
zwiększenie gotowości do eksperymentowania i odkrywania,
zwiększenie poczucia własnej wartości i pewności siebie oraz równolegle zmniejszenie wstydu i deprecjacji własnej osoby,
zwiększenie zdolności do organizowania i porządkowania rzeczy,
zwiększenie gotowości do dawania i otrzymywania opieki,
zwiększenie zdolności do wyrażania emocji i tolerowania emocji wyrażanych przez innych ludzi,
zwiększenie tolerancji na frustrację,
zwiększenie gotowości do szukania pomocy,
zwiększenie zdolności do podejmowania decyzji,
zwiększenie ekspresji twórczej obejmującej prace plastyczne, opowiadania,
zmniejszenie objawów lęku i depresji,
zmniejszenie chaotycznego zachowania i myślenia,
zmniejszenie agresji,
zmniejszenie strachu przed konfrontacją i tym samym zwiększenie gotowości do negocjacji.
Jak widzicie jest bardzo dużo wskaźników zmian widocznych w zachowaniu dziecka, o których możecie rozmawiać z rodzicami. Innym plusem jest kształtowanie u rodziców umiejętności obserwacji dziecka pod kątem wskazanych obszarów, dzięki czemu rodzice wchodzą w posiadanie czułych wskaźników dobrostanu psychicznego i emocjonalnego swoich dzieci.
Spotkania ewaluacyjne – przestrzeń dla rodzica
Spotkanie dla rodziców jest spotkaniem dodatkowym, tzn. nie zastępuje cotygodniowej sesji dziecka.
Nigdy nie rozmawiajcie przed, czy po sesji z rodzicami przy dziecku, pomimo ich pytań typu: „Czy Franio był dzisiaj grzeczny?”. Stwórzcie rodzicom osobną przestrzeń w postaci spotkania ewaluacyjnego. Ja zachęcam Was do regularnych spotkań z rodzicami, np. co 6-10 sesji z dzieckiem. Dzięki temu m.in. zrealizujecie cele terapeutyczne i zbudujecie bezpieczną i ufną więź z rodzicami, którzy będą do Was – jako ekspertów – wracali na różnych etapach rozwoju dziecka.
Related Posts
