top of page

Czy warto rozmawiać z rodzicami podczas terapii dziecka?

O czym rozmawiać z rodzicami podczas tzw. spotkań ewaluacyjnych? O co pytać rodziców? Na co zwracać uwagę w zachowaniu dziecka?

Kiedyś przeczytałam na jednym z forów psychologicznych, że powodem, przez który terapeuci nie chcą prowadzić terapii z dziećmi, są… rodzice dziecka. Ponad 80% komentatorów zgodziło się z tą tezą. Czy rzeczywiście rodzice dziecka zawsze przeszkadzają w jego procesie? Czy się ich boimy? Czy wchodzimy w rolę ratownika w stosunku do dziecka w terapii, tym samym czyniąc z rodziców dziecka sprawców? W takim trójkącie niestety spotkanie z rodzicami, którego celem jest wspólna praca dla dziecka, staje się miejscem oskarżeń o to, że rodzice nie zrobili tego, a terapeuta tamtego.


Rozmowa z rodzicem – ocena postępów dziecka w terapii


Podczas spotkania z rodzicami zachęcam do tego, aby mówić o ocenie postępów dziecka w terapii. Wskaźniki postępów powinny być widoczne zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz sali terapeutycznej z piaskownicą. Powinniśmy oczekiwać zwiększenia poziomu niezależności w terapii oraz w domu, pracy czy szkole. Powinniśmy również oczekiwać zmian, które są bardziej globalne i uogólnione w życiu klienta. Można też obserwować zmiany, które powinny być widoczne podczas sesji terapeutycznych, jak również uogólnione poza środowiskiem terapeutycznym. Wśród tych zmian można odnotować:

  • zwiększenie zdolności do rozwiązywania problemów,

  • zwiększenie werbalizacji klienta,

  • zwiększenie gotowości do eksperymentowania i odkrywania,

  • zwiększenie poczucia własnej wartości i pewności siebie oraz równolegle zmniejszenie wstydu i deprecjacji własnej osoby,

  • zwiększenie zdolności do organizowania i porządkowania rzeczy,

  • zwiększenie gotowości do dawania i otrzymywania opieki,

  • zwiększenie zdolności do wyrażania emocji i tolerowania emocji wyrażanych przez innych ludzi,

  • zwiększenie tolerancji na frustrację,

  • zwiększenie gotowości do szukania pomocy,

  • zwiększenie zdolności do podejmowania decyzji,

  • zwiększenie ekspresji twórczej obejmującej prace plastyczne, opowiadania,

  • zmniejszenie objawów lęku i depresji,

  • zmniejszenie chaotycznego zachowania i myślenia,

  • zmniejszenie agresji,

  • zmniejszenie strachu przed konfrontacją i tym samym zwiększenie gotowości do negocjacji.


Jak widzicie jest bardzo dużo wskaźników zmian widocznych w zachowaniu dziecka, o których możecie rozmawiać z rodzicami. Innym plusem jest kształtowanie u rodziców umiejętności obserwacji dziecka pod kątem wskazanych obszarów, dzięki czemu rodzice wchodzą w posiadanie czułych wskaźników dobrostanu psychicznego i emocjonalnego swoich dzieci.



Spotkania ewaluacyjne – przestrzeń dla rodzica


Spotkanie dla rodziców jest spotkaniem dodatkowym, tzn. nie zastępuje cotygodniowej sesji dziecka.

Nigdy nie rozmawiajcie przed, czy po sesji z rodzicami przy dziecku, pomimo ich pytań typu: „Czy Franio był dzisiaj grzeczny?”. Stwórzcie rodzicom osobną przestrzeń w postaci spotkania ewaluacyjnego. Ja zachęcam Was do regularnych spotkań z rodzicami, np. co 6-10 sesji z dzieckiem. Dzięki temu m.in. zrealizujecie cele terapeutyczne i zbudujecie bezpieczną i ufną więź z rodzicami, którzy będą do Was – jako ekspertów – wracali na różnych etapach rozwoju dziecka.

lip 2

2 min czytania

0

1

bottom of page